Soms voelt het alsof ons leven in een stroomversnelling zit. Alsof er iemand op de pauzeknop zou moeten drukken zodat we even kunnen bijbenen. Maar ja, zo werkt het natuurlijk niet. Dus hier zijn we dan: midden in de chaos, met grote plannen, een verkocht huis, een camper vol dromen én een zomer die al in volle gang is. Tijd voor een update!
De laatste schoolweken voor de zomervakantie waren hectisch. Het huis ging in de verkoop en was binnen een week verkocht. Ondertussen zat ik tot over mijn oren in de deadlines voor mijn opleiding. Voor wie het gemist heeft: ik volg de opleiding Maatschappelijke Zorg tot Persoonlijk Begeleider. Normaal gesproken duurt die drie jaar, maar ik probeer hem in twee jaar en een maand af te ronden (althans, dat is de bedoeling 😉). Deze zomer moet ik nog twee praktijkexamens doen, alles inleveren in de eerste schoolweek en dan volgt het eindgesprek. Om dat voor elkaar te krijgen heb ik de afgelopen maanden echt keihard gebikkeld.
Maar… voordat dat laatste stukje opleiding aan de beurt was, stapten wij eerst de camper in voor twee weken Zweden. Even vakantie. Even opladen. En natuurlijk: de camper testen. Onderweg maakten we lijstjes met kleine dingen die nog gedaan moeten worden voor onze grote reis eind oktober begint. En wat hebben we genoten! Terwijl ik dit typ, rijden we de laatste uren richting huis. En toch voelt dat anders. Nu nog naar huis rijden, straks is dit huis. Het begint langzaam te landen.
De kinderen maken zich druk over heel andere dingen. Loeka vroeg bijvoorbeeld bloedserieus: ‘Maar waar moet mijn traptrekker heen?’ Tja, die gaat dus echt de opslag in. En zijn eigen bed dan? Dat wordt straks het camperbed… onwerkelijk natuurlijk, als je vier bent.
Voor twee weken voelt zo’n grote camper trouwens bijna als een hotel. Luxe ten top! Helemaal niet te vergelijken met het kamperen dat we normaal gewend zijn. Maar goed, dat moet natuurlijk ook als we er straks écht in gaan wonen. De jongens ontdekten alleen één groot gemis: er zit geen vaatwasser in. Na deze vakantie weten we in elk geval dat we een strak afwasschema nodig hebben, want de smoesjes om eronderuit te komen vlogen ons om de oren.
En Zweden zelf? Prachtig. Rustig. Zelfs in het hoogseizoen. Soms stonden we helemaal alleen op een camperplaats, dat is in Zuid-Europa in de zomer wel anders. Al maakten we ook een beginnersfout: te laat aankomen bij een camperplaats langs de route. Dan is er dus geen plek meer. Zo reden we in Duitsland rond 17.00 uur nog nietsvermoedend een camperplaats op… alles vol. Uiteindelijk maar een snelle hap bij de McDonald’s en toen nog vijf uur doorbuffelen. Het vooruitzicht om de camper straks op onze eigen oprit te parkeren hielp gelukkig een hoop.
Ondertussen speelt er thuis ook nog genoeg. Fred scheurde vlak voordat onze plannen wereldkundig werden, zijn achillespees af; inmiddels vijf maanden geleden. De pees is wel weer aan elkaar gegroeid, maar het revalideren gaat traag. Korte stukjes lopen kan, al wordt zijn enkel snel dik en stijf. Hij hoopt in september nog wat te kunnen werken, maar stopt per 1 oktober definitief. En dan wacht er nog een flinke kluslijst voor de camper én moeten we het huis leegmaken. Gelukkig hebben we een kleine opslag geregeld waar vanaf 1 september alles naartoe kan wat we niet kwijt willen. Tussen het afstuderen door dus.
Het klinkt nog ver weg, maar over een week of tien zijn we gewoon… huisloos. En ergens voelt dat spannend en onwerkelijk tegelijk. Dit was pas de generale repetitie, straks begint het echte avontuur.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve mensen, fijn dat jullie met voldoening terug kunnen kijken op de reis naar Zweden. We hebben het gevolgd en gelezen dat het over het algemeen goed is verlopen en dat jullie tegelijkertijd ook hebben ervaren hoe het nog beter kan. Nu met die wetenschap het uiteindelijke avontuur voorbereiden. Hopelijk gaat de verdere revalidatie van Fred ook naar wens. Het dik worden van de enkel vraagt veel geduld en zal je nog wel een achtervolgen Fred. Gewoon ervaren wat wel en niet kan en daar rekening mee houden. Geleidelijk opbouwen is een vereiste: dus heel geleidelijk opbouwen. En jij Kathinca, nog even doorbijten en je studie goed afronden. Dat wensen we je toe. En de jongens en hondje ook goede voorbereiding. We volgen jullie met bewondering.
Hartelijke groeten van Igna en mij.
Wat is er toch veel gebeurt in eigenlijk vrij korte tijd. Gelukkig tussendoor even tijd genomen om ook te genieten, te testen, te realiseren en te organiseren voor de vervolg stappen.
Super knap!
Het besef bij de kinderen zal er echt komen als er spullen richting de opslag gaan en straks de tijd zo ver is dat jullie ook echt gaan... het even leven in het nu is soms ook erg fijn en ook broodnodig om ook ervan te kunnen genieten....tussen de hectisch momenten door.
Nog even doorploeteren met oa je studie, dan kan je die straks ook afvinken 😉. Zet hem op allemaal en we blijven jullie volgen!! Xx ons allemaal
Lieve familie
Wat een heerlijk en eerlijk inkijkje in jullie leven nu. Dank daarvoor. En probeer soms, heeeel even maar, stil te staan. Om je heen te kijken. Waar je vandaan komt. Waar je naartoe gaat. En wees dat fucking trots op jezelf. Op jullie. Ben ik ook!
X José
Lieve Kathinka en familie
Wat mooi hoe je een eerlijke en open kijk heeft op jullie avontuur. Superleuk om jullie te volgen en dat blijven we dan ook zeker doen. Veel bewondering voor hoe jullie je hart volgen. Geniet, geniet geniet en jullie hebben al lang laten zien dat jullie tegenslagen die er ongetwijfeld komen ook altijd te boven komen.
Die opleiding zal goed komen. Succes met de laatste eindjes. En Fred, heling kost tijd, gun jezelf die tijd
Zet hem op, de komende hectische maanden.
Veel liefs van ons